«Εμμανουήλ, που μεταφράζεται: «Θεός μαζί μας». Ναι, ο Θεός μαζί μας! Μέχρι τότε ήταν ο Θεός άνω από εμάς, ο Θεός απέναντί μας, αλλά σήμερα είναι «Εμμανουήλ». Σήμερα είναι Θεός μαζί μας, μέσα στη φύση μας, μαζί μας με τη χάρη του, μαζί μας μέσα στην αδυναμία μας, μαζί μας με την καλοσύνη του, μαζί μας μέσα στην αθλιότητά μας, μαζί μας με την ευσπλαχνία του, μαζί μας από αγάπη, μαζί μας με το δεσμό της οικογένειας, μαζί μας από οικειότητα, μαζί μας από συμπόνια. Ο Θεός μαζί μας! Δεν μπορέσατε, εσείς τα παιδιά του Αδάμ, να ανεβείτε στον ουρανό για να είσαστε με το Θεό (βλ. Δευτ. 30,12), ο Θεός κατεβαίνει στη γη για να είναι Εμμανουήλ, Θεός μαζί μας. Έρχεται σ’ εμάς για να είναι Εμμανουήλ, Θεός μαζί μας, και εμείς, παραμελούμε να πάμε προς το Θεό για να είμαστε μαζί του! «Εσείς, οι άνθρωποι, μέχρι πότε η καρδιά σας θα είναι βαριά; Γιατί αγαπάτε το τίποτα και αναζητάτε το ψέμα;» (Ψ. 4,3). Ιδού έρχεται η αλήθεια: «γιατί αγαπάτε το τίποτα;» Ιδού έρχεται ο αληθινός λόγος και αναλλοίωτος: «Γιατί αναζητάτε το ψέμα;». Ιδού ο Θεός μαζί μας. Πως θα μπορούσε να είναι περισσότερο μαζί μου; Μικρός όπως εμένα, αδύναμος όπως εμένα, γυμνός όπως εμένα, φτωχός όπως εμένα – σε όλα έγινε όμοιος μ’ εμένα, παίρνοντας ό, τι είναι δικό μου και δίνοντας ό, τι είναι δικό του. Ήμουν νεκρός, χωρίς φωνή, χωρίς αισθήσεις, ακόμα και το φως των ματιών μου δεν υπήρχε πλέον σ’ εμένα. Σήμερα κατέβηκε αυτός ο άνθρωπος ο τόσο μεγάλος, «αυτός ο προφήτης δυνατός στα έργα και στη διδασκαλία» (Λκ. 24,19). «Έθεσε το πρόσωπό του στο πρόσωπό μου, τοα στόμα του στο στόμα μου, τα χέρια του στα χέρια μου» (2Βας. 4,34), έγινε Εμμανουήλ, Θεός μαζί μας!
↧