Κάνει πολύ κρύο πάνω στη γη. Οι ουρανοί είναι κεντημένοι με αστέρια που διακρίνονται μόνο στο σκούρο μπλε του ουράνιου θόλου πλημμυρισμένου από σκοτάδι. Πάνω στη γη, ένα από τα πιο μικρά άστρα του απέραντου πλανητικού συστήματος, συμβαίνουν θαύματα που εντυπωσιάζουν τους αγγέλους… : ένας Θεός ο οποίος, από αγάπη για τον άνθρωπο, κατεβαίνει ταπεινωμένος σε θνητή σάρκα, γεννιέται από μια γυναίκα σ’ ένα από τα μικρότερα άστρα, σ’ ένα από τα πιο κρύα, πάνω στη γη… Οι άνθρωποι έχουν επίσης πάγο στην καρδιά τους. Κανένας δεν πηγαίνει να παρευρεθεί στο θαύμα της γέννησης του Θεού. Ο κόσμος περιορίζεται μόνο σε μια γυναίκα, με το όνομα Μαρία, έναν άνδρα με μάτια γαλάζια, που ονομάζεται Ιωσήφ, και από ένα νεογέννητο, το οποίο, τυλιγμένο στις πάνες του, ανοίγει τα μάτια του για πρώτη φορά κάτω από τη ζεστή αναπνοή του γαϊδάρου και του βοδιού, ξαπλωμένο πάνω σε μια χεριά άχυρα που η φτώχια του Ιωσήφ, η φροντίδα και η αγάπη της Μαρίας του προμήθευσαν. Ο κόσμος ολόκληρος κοιμάται, ασυνείδητα, στο βαρύ ύπνο της σάρκας. Κάνει πολύ κρύο, εκείνη τη νύχτα πάνω στη γη του Ιούδα. Τα κεντημένα στον ουρανό αστέρια είναι τα μάτια των αγγέλων που τραγουδούν: «Δόξα στο Θεό τον Ύψιστο!» άσμα που ψάλλουν για το Θεό, και που άκουσαν λίγοι βοσκοί που αγρυπνούν πάνω στα κοπάδια τους και τρέχουν να προσκυνήσουν, με την παιδική τους καρδιά, τον Ιησού που μόλις γεννήθηκε. Είναι το πρώτο μάθημααγάπης του Θεού… Παρόλο που η ψυχή μου δεν έχει ούτε την αγνότητα του Ιωσήφ ούτε την αγάπη της Μαρίας, πρόσφερα στον Κύριο την απόλυτη φτώχεια μου από τα πάντα, την άδεια μου ψυχή. Αν δεν έψαλα ύμνους, όπως οι άγγελοι, προσπάθησα να ψάλλω μερικές επωδή των βοσκών, το τραγούδι του φτωχού, εκείνου που δεν έχει τίποτα, το τραγούδι εκείνου που δεν μπορεί να προσφέρει στο Θεό παρά αθλιότητες και αδυναμίες. Αλλά τι σημασία έχει, γιατί οι αθλιότητες και οι αδυναμίες προσφερόμενες στον Ιησού με μια καρδιά με αγάπη γίνονται δεκτές από εκείνον ως να ήσαν αρετές. Μεγάλη, απέραντη είναι η ευσπλαχνία τουΘεού! Η θνητή σάρκα μου δεν ακούει τους αίνους του ουρανού, αλλά η ψυχή μου διαισθάνεται ότι, σήμερα επίσης όπως τότε, οι άγγελοι κοιτάζουν έκθαμβοι τη γη και ξεκινούν το «Δόξα στο Θεό στα ύψη του τουρανού, και ειρήνη στους ανθρώπους καλής θελήσεως!»
↧