Με λόγια υπέροχα, Φλογισμένα από αγάπη, Η Μαρία νανούριζε επίσης: «Ποιος μου έδωσε, σ’ εμένα τη μοναχική, Να συλλάβω και να γεννήσω Εκείνον που είναι μοναδικός και πολλαπλός, Τον πιο μικρό και τον Ύψιστο; Είναι ολόκληρος πλάι μου, Ολόκληρος πλάι σε όλο το σύμπαν. Την Ημέρα που ο ίδιος ο Γαβριήλ Μπήκε στο φτωχικό μου, Με κατέστησε ξαφνικά] Μεγάλη Κυρία και δούλη ταυτόχρονα: Γιατί ήμουν η δούλη της θεότητάς του (Λκ. 1,38), Αλλά είμαι επίσης η μητέρα Της ανθρωπότητάς σου, Κύριέ μου και υιέ μου! Η δούλη ξαφνικά Έγινε κόρη βασιλιά, Από εσένα, υιέ του Δαβίδ, Ιδού, η πιο ταπεινή Στο σπίτι του Δαβίδ, Ιδού μια κόρη της γης Φθάνει μέχρι τον ουρανό, Από Εκείνον που είναι στον ουρανό! Τι μεγαλείο για εμένα! Δίπλα μου αναπαύεται Αυτό το νεογέννητο, ο Παλαιός των Ημερών! (Δν 7,9) Καρφώνει το βλέμμα του σ’ ολόκληρο τον ουρανό, Ενώ ασταμάτητα Τα χείλη του ψιθυρίζουν. Όπως μου φαίνεται! Ενώ με το Θεό Μιλάει σιωπηλά! Ποιος είδε ποτέ Ένα νεογέννητο να κοιτάζει Παντού το καθετί; Το βλέμμα του αφήνει να εννοηθεί Ότι είναι αυτό που οδηγεί Ολόκληρη την πλάση από πάνω μέχρι κάτω. Το βλέμμα του αφήνει να εννοηθεί Ότι διατάζει ως κύριος Σ’ όλο το σύμπαν. Πως θα άνοιγα Μια πηγή γάλατος Για εσένα , την πηγή; Πως θα έδινα Τροφή Σ’ εσένα που τρέφει κάθε πλάσμα Από το τραπέζι σου; Πώς να σε σκεπάσω με πάνες, Εσένα ντυμένο μεγαλοπρέπεια; (Ψ. 103,2) Το στόμα μου δεν ξέρει Πώς να σε ονομάσει, Υιέ του ζωντανού Θεού! (Μτ. 16,16) Αν τολμήσω να σε ονομάσω Υιέ του Ιωσήφ, Τρεμω γιατί δεν είσαι σπορά του… Αν και είσαι ο Υιός του Μοναδικού Στο εξής θα σε ονομάσω Τον Υιό ενός μεγάλου αριθμού, Γιατί σ’ Εσένα δεν θα αρκούσαν Χιλιάδες ονόματα: Είσαι υιός Θεού, αλλά επίσης υιός ανθρώπου (Μκ. 1,1 και 8,31) Και επίσης υιός του Ιωσήφ (Λκ. 3,23) Και υιός του Δαβίδ (Λκ. 20,41» Και υιός της Μαρίας (Μκ. 6,3).
↧