«Πάρετε το δρόμο του Κυρίου». Αδελφοί, ακόμη και αν έχετε προχωρήσει αρκετά σ’ αυτό το δρόμο…, δεν υπάρχει τέλος προς την καλοσύνη προς την οποία πορευόμαστε. Είναι γι αυτό που ο φρόνιμος ταξιδιώτης… θα λέει στον εαυτό του καθημερινά «Μόλις τώρα ξεκίνησα»… Ευτυχισμένοι είναι «εκείνοι που περιπλανιούνται στη μοναξιά τους»…, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να πει: «Τώρα αρχίζω». «Η αρχή της σοφίας, είναι ο φόβος του Θεού»: αν είναι η αρχή της σοφίας, είναι αναγκαστικά και η αφετηρία του σωστού δρόμου… Είναι αυτή που προκαλεί την ομολογία…, είναι αυτή που ωθεί τον υπερήφανο στη μετάνοια και του επιτρέπει να ακούσει τη φωνή εκείνου που φωνάζει στην έρημο, που διατάζει να ετοιμαστεί ο δρόμος, και ο οποίος δείχνει από πού πρέπει να αρχίσει κανείς: «Μεταστραφείτε, γιατί η Βασιλεία των ουρανών είναι κοντά»… Αν βρίσκεσαι ήδη στο δρόμο, μη χάσεις το δρόμο σου, γιατί θα πρόσβαλες τον Κύριο ο οποίος σε οδήγησε και θα σε άφηνε «να περιπλανιέσαι στους δρόμους της καρδιάς σου»… Αν ο δρόμος σου σου φαίνεται στενός, κοίταξε το τέρμα στο οποίο σε οδηγεί. Αν βλέπεις έτσι το τέρμα κάθε τελειότητας, θα πεις αμέσως: «Πόσο είναι άνετες οι εντολές σου!», αν το βλέμμα σου δεν φθάνει έως εκεί, πίστευε τουλάχιστο αυτό που λέει ο Ησαΐας…: «Θα βαδίσουν από αυτό το δρόμο, οι εξαγορασμένοι αιχμάλωτοι από τον Κύριο, και θα φθάσουν στην Ιερουσαλήμ με φωνές χαράς. Μια ατέλειωτη ευτυχία θα φωτίζει το πρόσωπό τους, αγαλλίαση και χαρά θα τους συνοδεύουν, ο πόνος και η θλίψη θα τελειώσουν.» Όποιος σκέπτεται με αυτό τον τρόπο, όχι μόνο βρίσκει πλατύ το δρόμο, αλλά θα αποκτήσει και φτερά, ώστε να μην βαδίζει πλέον: πετά προς το τέρμα… Γιατί από εκεί σας οδηγεί και σας συνοδεύει εκείνος που είναι ο δρόμος εκείνων που τρέχουν, και η αμοιβή όσων φθάσουν στο τέρμα είναι: Ο Χριστός Ιησούς. (Βιβλικές Παραπομπές: Ψ. 76,11 Βουλγκάτα, 106,4, Παρ. 1,72, Ψ. 110,10, Mτ 3,2, 4,17, Ησ. 57,17, Mτ 7,14, Ψ. 118,96, Ησ. 35,10, Mτ 7,14, Ιω. 14,6)
↧