Μόνο το νόημα της ακοής μπορεί να προσεγγίσει την αλήθεια, γιατί μόνη αυτή ακούει το λόγο… «Μη μ’ αγγίζεις», λέει ο Κύριος, δηλαδή χάσε τη συνήθεια να εμπιστεύεσαι στις αισθήσεις που απατούν, να στηρίζεσαι πάνω στα λόγια μου, πλησίαζε στην πίστη. Η πίστη δεν μπορεί να παραπλανήσει, αντιλαμβάνεται τα αόρατα πράγματα, και δεν υποφέρει από τη φτώχεια των αισθήσεων. Υπερβαίνει ακόμη και τα όρια της ανθρώπινης διάνοιας, τις συνήθειες της φύσεως, τα όρια της εμπειρίας. Γιατί θέλεις να μάθεις με τα μάτια σου, αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν; Γιατί το χέρι σου προσπαθεί να ανιχνεύσει αυτό που δεν θα το προσεγγίσει ποτέ; αυτό που κάνουν γνωστό για εμένα, αυτά τα δύο, είναι πολύ λίγα πράγματα. Είναι η πίστη που θα μιλήσει για εμένα χωρίς να μειώσει τη μεγαλειότητά μου, μάθε να πιστεύεις με περισσότερη βεβαιότητα και να ακολουθείς με περισσότερη εμπιστοσύνη σε ό, τι σου λέει. «Μη μ’ αγγίζεις, γιατί δεν ανέβηκα ακόμη στον Πατέρα μου». Λες και όφειλε ή μπορούσε να αφήσει να τον αγγίξουν όταν θα είχε ανέβει: οπωσδήποτε θα μπορούσε κανείς να τον αγγίξει, αλλά μόνο με την καρδιά, όχι με τα χέρια, με την επιθυμία, όχι με τα μάτια, με την πίστη, όχι με τις αισθήσεις. « Γιατί, λοιπόν επιδιώκεις να με αγγίξεις τώρα…; Δεν θυμάσαι πως όταν ήμουν θνητός, τα μάτια των μαθητών μου δεν άντεξαν να αντέξουν τη δόξα του μεταμορφωμένου σώματός μου, ενώ ήταν ακόμη θνητό; Σου κάνω ακόμη τη χάρη να σου φανερώσω την κατάστασή μου ως δούλος (Φιλ 2,7), αλλά η δόξα μου με απομακρύνει από εσένα στο εξής… Αναθεώρησε την κρίση σου… άφησε στην πίστη την αναγνώριση ενός τόσο μεγάλου μυστηρίου… ‘αυτό που μάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, αυτό που η καρδιά του ανθρώπου δεν μπόρεσε να φανταστεί’ (1Κορ. 2,9) η πίστη το φέρει ως τυλιγμένο και σφραγισμένο μέσα της. Για να είσαι άξια να με αγγίξεις, πρέπει πρώτα να με διαλογιστείς καθισμένο στα δεξιά του Πατέρα μου (Μκ. 16,19 και Ψ, 109,1), ούτε στην κατάστασή μου της ταπείνωσής μου, αλλά μέσα στην κατάστασή μου της δόξας. Είναι πάντοτε το ίδιο σώμα, αλλά κάτω από άλλη κατάσταση. Γιατί θέλεις να με αγγίξεις στην ασκήμια μου; Περίμενε να το κάνεις στην ωραιότητά μου».
↧