«Κάθε βασίλειο διαιρεμένο με τον εαυτό του βαδίζει στην καταστροφή του». Επειδή έλεγαν ότι έδιωχνε τα δαιμόνια με τη δύναμη του Βελζεβούλ, πρίγκιπα των δαιμόνων, ο Ιησούς ήθελε να δείξει με αυτό το λόγο ότι το βασίλειό του είναι αδιαίρετο και αιώνιο. Δικαιολογημένα επίσης είχε απαντήσει στον Πιλάτο: «Το βασίλειό μου δεν είναι από αυτό τον κόσμο» (Ιω. 18,36). Επομένως εκείνοι που δεν εναποθέτουν την ελπίδα τους πάνω στο Χριστό, αλλά σκέπτονται ότι τα δαιμόνια διώκονται από τον πρίγκιπα των δαιμονίων, αυτοί λέει ο Ιησούς, δεν ανήκουν στο αιώνιο βασίλειο… Όταν η πίστη είναι τεμαχισμένη, και η βασιλεία χωρισμένη, μπορεί να αντέξει; … Αν η βασιλεία της Εκκλησίας διαρκέσει αιώνια, σημαίνει ότι η πίστη της δεν είναι χωρισμένη, το σώμα της είναι ένα: «Υπάρχει ένας μόνος Κύριος, μια μόνη πίστη, ένα μόνο Βάπτισμα, ένα Θεός και Πατέρας όλων, ο οποίος είναι πάνω από όλους, για όλους και σε όλους» (Εφ. 4,5-6).
Τι τρέλα ιερόσυλη! Ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα για να εξουδετερώσει τα ακάθαρτα πνεύματα και να αφαιρέσει τη λεία του από τον πρίγκιπα αυτού του κόσμου, έδωσε επίσςη στους ανθρώπους την εξουσία να καταστρέψουν το οπνεύμα του κακού (Λκ. 10,19)…, και ιδού που μερικοί επικαλούνται σε βοήθεια τη δύναμη του δαίμονα. Και όμως, [όπως το λέει ο Λουκάς], είναι «το δάχτυλο του Θεού» (11,20) ή όπως το λέει ο Ματθαίος, «το Πνεύμα του Θεού» (12,28) που διώχνει τα δαιμόνια. Αντιλαμβανόμαστε έτσι, ότι η Βασιλεία του Θεού είναι αδιαίρετη ως ένα σώμα αδιαίρετο, εφόσον ο Χριστός είναι στα δεξιά του Θεού και το Πνεύμα φαίνεται να είναι το δάχτυλό του… «Στο Χριστό κατοικεί σωματικά η πληρότητα της θεότητας» (Κολ 2,9).
↧
