Μία από τις καθημερινές εκφράσεις αγάπης στη ζωή της Αγίας Οικογένειας στη Ναζαρέτ είναι η εργασία… Εκείνος που αποκαλέστηκε «ο γιος του ξυλουργού» (Μτ. 13,55) έμαθε να εργάζεται από το θετό πατέρα του. Αν, στην τάξη της σωτηρίας και της αγιοσύνης, η οικογένεια της Ναζαρέτ είναι ένα υπόδειγμα και ένα μοντέλο για τις οικογένειες των ανθρώπων, μπορούμε να πούμε το ίδιο, αναλογικά, για την εργασία του Ιησού δίπλα στο Ιωσήφ τον ξυλουργό… Η ανθρώπινη εργασία, ιδιαίτερα η χειρονακτική εργασία λαβαίνει μια ιδιαίτερη σημασία στο Ευαγγέλιο. Εισέρχεται στο μυστήριο της Ενσάρκωσης, ταυτόχρονα με την ανθρώπινη φύση του Υιού του Θεού, εξαγοράστηκε επίσης με τρόπο μοναδικό. Χάρη στο εργαστήριό του όπου εξασκούσε το επάγγελμά του μαζί με τον Ιησού, ο Ιωσήφ κατάστησε την ανθρώπινη εργασία συναφή με το μυστήριο της λύτρωσης. Στην ανθρώπινη ανάπτυξη του Ιησού «σε σοφία, ανάστημα και χάρη» (Λκ. 2,52), μια αρετή κατέχει μια ιδιαίτερη θέση: η επαγγελματική συνείδηση, η εργασία όπως είναι ένα αγαθό για τον άνθρωπο που μεταμορφώνει τη φύση και καθιστά τον άνθρωπο, με μια έννοια, περισσότερο άνθρωπο. Η σπουδαιότητα της εργασίας στη ζωή του ανθρώπου απαιτεί να γνωρίζει κανείς και να αφομοιώνει τα στοιχεία της, ώστε να βοηθηθεί ο άνθρωπος να προοδεύει, χάρη σ’ αυτήν , προς το Θεό, Δημιουργό και Λυτρωτή, να συμμετέχει στο σχέδιο της σωτηρίας πάνω στον άνθρωπο και στον κόσμο, και να εμβαθύνει στη ζωή του, τη φιλία με το Χριστό, συμμετέχοντας με τη πίστη, με τρόπο ζωντανό στην τριπλή ιδιότητά του, του ιερέα, προφήτη και βασιλέα. Πρόκειται, τέλος, του εξαγιασμού της καθημερινής ζωής, στην οποία ο καθένας οφείλει να προσπαθήσει σε σχέση με τη θέση του.
↧