Μακάριος ο άνθρωπος, †
του οποίου αφαιρέθηκε η ανομία, *
και του συγχωρήθηκε η αμαρτία.
Μακάριος ο άνθρωπος, †
του οποίου ο Κύριος δεν λογίστηκε την αμαρτία, *
ούτε και στο πνεύμα του υπάρχει δόλος.
Την αμαρτία μου γνωστή σου έκανα, *
και την ανομία μου δεν σου έκρυψα.
Είπα: «Θα εξομολογηθώ στον Κύριο την ανομία μου», *
κι εσύ αφαίρεσες το βάρος της αμαρτίας μου.
Γι’ αυτό κάθε πιστός προσεύχεται σ' εσένα *
στην ώρα της ανάγκης.
Κι όταν πολλά νερά αρχίσουν να κατακλύζουν, *
αυτά δεν πρόκειται να τον αγγίξουν.
Εσύ για μένα είσαι καταφύγιο, †
από κάθε αντιξοότητα θα με προστατέψεις, *
με αγαλλίαση για τη σωτηρία θα με πλημμυρίσεις.
↧