Ευλογημένε Ιησού, τι μου δίδαξαν οι άνθρωποι που δεν μου το έχεις διδάξει από το σταυρό σου; Χθες είδα καθαρά ότι μαθαίνει κανείς μόνο αν καταφύγει σ’ Εσένα, και ότι μόνο εσύ δίνεις δυνάμεις την ώρα της δοκιμασίας και των πειρασμών. Μόνο στα πόδια του σταυρού σου, βλέποντάς σε καρφωμένο επάνω, μαθαίνει κανείς την άφεση, μαθαίνει κανείς την ταπεινοσύνη, την αγάπη, την καλοσύνη. Μη με λησμονείς, Κύριε, κοίταξέ με πεσμένο εμπρός σου και χορήγησέ μου ό, τι σου ζητώ. Ας έλθουν στη συνέχεια οι περιφρονήσεις, και οι ταπεινώσεις…, ας είναι! Με Εσένα στο πλευρό μου μπορώ τα πάντα. Το μοναδικό, το υπέροχο, το ανεκδιήγητο μάθημα που μου δίνεις από το σταυρό σου, μου δίνει δυνάμεις για όλα. Έφτυσαν πάνω σου, σε έβρισαν, σε μαστίγωσαν, σε κάρφωσαν στο σταυρό και, ως Θεός, συγχωρούσες, σιωπούσες ταπεινά, και μάλιστα προσφερόσουνα. Τι μπορώ να πω για το Πάθος σου; Καλύτερα η σιωπή, και στο βάθος της καρδιάς μου να μελετώ αυτό που ο άνθρωπος δεν κατορθώνει ποτέ να καταλάβει. Ας αρκεστώ να αγαπώ βαθειά , με πάθος, το μυστήριο του Πάθους σου… Πόσο γλυκός είναι ο σταυρός σου, Ιησού! Πόσο είναι γλυκό να πεθαίνεις συγχωρώντας!... Πώς να μην τρελαθεί κανείς; Μου δείχνεις την καρδιά σου ανοιχτή χάρη των ανθρώπων και περιφρονημένη. Πού είδε κανείς ποτέ, ποιος ονειρεύτηκε ποτέ κανείς παρόμοιο πόνο; Πόσο ζει κανείς καλά μέσα στην καρδιά του Χριστού!
↧