«Ο Λόγος, η Ομιλία του Θεού, έγινε σάρκα και κατοίκησε ανάμεσά μας»… Στον κόλπο της Παρθένου, η Σοφία του Θεού άρχισε να οικοδομεί την κατοικία του: ένα σώμα όπως το δικό μας…, χωρίς την συνεργασία κάποιου άνδρα, πήρε από το σώμα της Παρθένου τη σάρκα που προοριζόταν για τη λύτρωσή μας. Είναι, επομένως, από την ημέρα εκείνη που «ο Κύριος των δυνάμεων είναι ανάμεσά μας», που ο Θεός του Ιακώβ είναι το στήριγμά μας, εφόσον ο Κύριος παίρνει την ανθρώπινη κατάσταση «ώστε η δόξα να κατοικήσει τη γη μας». Ναι, Κύριε, «ευλόγησες τη γη σου», τη γη «την ευλογημένη ανάμεσα σ’ όλες τις γυναίκες». Σκόρπισες τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ώστε «η γη μας να δώσει τον ευλογημένο καρπό της κοιλίας της», ώστε, από τη δρόσο που κατέβηκε από τον ουρανό στα παρθενικά σπλάχνα, να φυτρώσει ο Σωτήρας. Αυτή η γη υπήρξε καταραμένη εξαιτίας του Ψεύτη, ακόμα και όταν την καλλιεργούσαμε, βάτα και αγκάθια φύτρωναν από αυτήν για τους κληρονόμους της κατάρας. Τώρα, η γη είναι ευλογημένη εξαιτίας του Λυτρωτή, παράγει για όλους την άφεση των αμαρτιών και τον καρπό της ζωής, σβύνει για τους γιους του Αδάμ το λεκέ της πατρογονικής κατάρας. Ναι, είναι ευλογημένη, αυτή η γη εντελώς παρθενική η οποία χωρίς να την αγγίξει κανείς, ούτε να την καλλιεργήσει, ούτε να σπείρει πάνω της, κάνει να φυτρώσει ο Σωτήρας από τη δρόσο, και μόνο, που κατέβηκε από τον ουρανό και παράγει για τους θνητούς τον άρτο των αγγέλων, τροφή για την αιώνια ζωή. Αυτή η ακαλλιέργητη γη, φαινόταν να είναι γυμνή, ενώ διατηρούσε κρυμμένη μέσα της μια άφθονη συγκομιδή, φαινόταν να είναι μια έρημος ακατοίκητη, ενώ ήταν ο παράδεισος των απολαύσεων. Ναι, αυτός ο μοναχικός τόπος ήταν ο κήπος όπου ο Θεός έβρισκε την ευαρέσκειά του. (Βιβλικές Παραπομπές: Ιω. 1,14, 1Κορ. 1,24, Παρ. 9,1, Ψ. 45,8, Ψ. 84,10.2, Λκ. 1,28, Ψ. 84,13 et Λκ 1,42, Ησ. 45,8, Γεν. 3,17-18, Ιω. 8,44, Ψ. 77,25)
↧