Οι Νινιβήτες νήστεψαν με μια αγνή νηστεία όταν ο Ιωνάς τους κήρυξε μετάνοια… ιδού τι είναι γραμμένο: «Ο Θεός ότι αποστρέφοντας από τις κακούς δρόμους τους, τότε απόστρεψε από επάνω τους το ζήλο της οργής του» (Ιων. 3,10). Δεν λέει: «είδε μια αποχή από ψωμί και νερό, με σάκους και στάχτη,» αλλά: «αλλά ότι αποστρέφοντας από τους πονηρούς δρόμους τους και από την κακία των έργων τους…». Διότι ο βασιλιάς των Νινεβητών μίλησε και είπε: «Καθένας να αποστρέφεται από την πονηρή διαγωγή του και από την αρπαγή των χεριών του» (εδ. 8). Επρόκειτο για μια νηστεία αγνή, η οποία έγινε αποδεκτή… Επειδή, φίλε μου, όταν νηστεύουμε, πρόκειται πάντοτε για αποχή από την κακία μας που είναι η καλύτερη. Είναι καλύτερη από την αποχή του ψωμιού και του νερού, καλύτερη από «να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, σκύβοντας το κεφάλι σαν γάντζο και από το να σκεπάζεσαι με σάκους και με στάχτη», όπως το λέει ο Ησαΐας (58,5). Πράγματι, όταν ο άνθρωπος απέχει από το ψωμί, το νερό και από μια οποιαδήποτε τροφή, όταν καλύπτεται με σάκους και με στάχτη και τιμωρείται, ο Θεός τον αγαπά πολύ και τον αποδέχεται. Αλλά αυτό που ο Θεός προτιμά πολύ περισσότερο είναι: «… να σπάει τις άδικες αλυσίδες και να κόβει τα δεσμά της απάτης» (εδ. 6). Για τον άνθρωπο αυτό τότε, «το φως του θα διαδοθεί όπως ο ήλιος, και η δικαιοσύνη του θα βαδίσει εμπρός του. Είναι σαν ένα υπεράφθονο περιβόλι, σαν μια πηγή με αστείρευτα νερά» (εδ. 8-10). Δεν μοιάζει στους υποκριτές «οι οποίοι παραμορφώνουν το πρόσωπό τους και παίρνουν ένα ύφος θλιμμένο» για να φανούν ότι νηστεύουν (Μτ. 6,16).
↧