Διαβάζουμε στη Παλαιά Διαθήκη ότι την εποχή του Νώε, όπως ολόκληρο το ανθρώπινο γένος ήταν βυθισμένο στην αμαρτία, οι καταρράκτες του ουρανού άνοιξαν και ότι για σαράντα ημέρες τα νερά της βροχής πλημμύρισαν… Ήταν συμβολικό, δεν πρόκειται λιγότερο για κατακλυσμό, αλλά για ένα βάπτισμα. Πρόκειται για ένα βάπτισμα που παρέσυρε την κακία των αμαρτωλών και το οποίο προφύλαξε την ευθύτητα του Νώε. Το ίδιο, λοιπόν, όπως την εποχή εκείνη, σήμερα ο Κύριος μας έδωσε την Τεσσαρακοστή ώστε οι ουρανοί να ανοιχτούν την ίδια περίοδο των σαράντα ημερών, για να μας καλύψει με τη δροσιά της θεϊκής ευσπλαχνίας. Και εφόσον πλυθήκαμε στα νερά του Βαπτίσματος που σώζουν, το μυστήριο αυτό να μας φωτίσει, όπως άλλοτε τα νερά να απομακρύνουν το κακό των παραπτωμάτων μας και να σταθεροποιήσουν την ευθύτητα των αρετών μας. Η κατάσταση σήμερα είναι ίδια με την εποχή του Νώε. Το Βάπτισμα είναι ο κατακλυσμός για τον αμαρτωλό και επισφράγιση για όσους είναι πιστοί. Στο Βάπτισμα, ο Κύριος σώζει τη δικαιοσύνη και καταστρέφει την αδικία. Το βλέπουμε στο παράδειγμα σε ένα και μόνο άνθρωπο: ο απόστολος Παύλος, πριν να καθαριστεί με τις πνευματικές εντολές, ήταν ένας διώκτης και βλάσφημος (1Τιμ. 1,13). Όταν κολύμπησε στην ουράνια βροχή του βαπτίσματος, ο βλάσφημος νεκρώθηκε, ο διώκτης πέθανε, ο Σαούλ πέθανε. Τότε παίρνει ζωή ο απόστολος, ο δίκαιος, ο Παύλος… Όποιος βιώνει θρησκευτικά την Τεσσαρακοστή και τηρεί τις οδηγίες του Κυρίου βλέπει να πεθαίνει μέσα του η αμαρτία και να ζει η χάρη…, Πεθαίνει ως αμαρτωλός και ζει ως δίκαιος.
↧