Την εποχή που η πείνα συνέθλιβε ολόκληρη τη γη, ο Ηλίας στάλθηκε προς μια χήρα; Μια μοναδική χάρη δόθηκε σε δύο γυναίκες: σε μια παρθένο στάλθηκε ένας άγγελος, σε μια χήρα ένας προφήτης. Στην πρώτη ο Γαβριήλ στη δεύτερη ο Ηλίας. Διαλέχτηκαν οι πιο ονομαστοί ανάμεσα στους αγγέλους και στους προφήτες! Η χηρεία δεν χρειάζεται επαίνους, εάν δεν προστίθενται οι αρετές. Στην Ιστορία δεν λείπουν οι χήρες, και όμως μία ξεχωρίζεται ανάμεσά τους, που τις ενθαρρύνει με το μεγάλο παράδειγμά της. (…) Ο Θεός είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στη φιλοξενία: στο Ευαγγέλιο υπόσχεται, για ένα ποτήρι δροσερό νερό, αιώνια ανταμοιβή (Μτ. 10,42), εδώ για λίγο αλεύρι ή για λίγο λάδι, την άμετρη αφθονία του πλούτου του. (…) Γιατί να θεωρηθούμε κύριοι των καρπών της γης όταν η γη είναι πια διαρκή προσφορά; (…) Στρέφουμε προς όφελος μας την έννοια της παγκόσμιας εντολής: «Όλα τα δέντρα που έχουν καρπό που έχουν σπόρο θα χρησιμευόσουν για τροφή σας καθώς και σε όλα τα ζώα, σε όλα τα πουλιά και σε όσα έρπουν πάνω στη γη» (Γεν.1,29-30), συσσωρεύοντας, θα συναντήσουμε κενό και ανάγκη. Πως ελπίζουμε στην υπόσχεση, αν δεν τηρούμε το θέλημα του Θεού; Συμπεριφέρεται κανείς σωστά όταν υπακούει στην εντολή της φιλοξενίας και τιμώντας τους φιλοξενούμενους: και εμείς, δεν είμαστε φιλοξενούμενοι πάνω στη γη; Πόσο τέλεια είναι αυτή η χήρα! Συντριμμένη από τη μεγάλη δυστυχία, εξακολουθούσε να τιμά το Θεό. Δεν κρατούσε μόνο για τον εαυτό της τα έχει της: τα μοιραζόταν με το παιδί της. Ωραίο παράδειγμα αγάπης, αλλά ακόμη μεγαλύτερο παράδειγμα της πίστης της! Δεν αγαπούσε κανένα περισσότερο από το γιο της: και όμως θέτει τον προφήτη του Θεού πάνω από την ίδια της τη ζωή. Πιστέψτε το δεν έδωσε μόνο λίγη τροφή, αλλά όλο της το είναι, δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό της, η φιλοξενία της την ώθησε σε μια ολοκληρωτική προσφορά, η πίστη της την οδήγησε σε μια ολοκληρωτική εμπιστοσύνη.
↧