Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο: «Αν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στη γη, και δεν πεθάνει, μένει μόνος του. Αν πεθάνει παράγει πολύ καρπό» (Ιω. 12,24). Ο Κύριος Ιησούς είναι ο σπόρος του σιταριού, αλλά είναι επίσης το προζύμι… Ερχόμενος, άνθρωπος και μόνος, στον κόσμο, ο Κύριος Ιησούς έδωσε σε όλους τους ανθρώπους την ικανότητα να γίνουν αυτό που είναι ο ίδιος. Κάθε άνθρωπος που ενώνεται στο προζύμι του Χριστού γίνεται προζύμι και ο ίδιος, χρήσιμος στον εαυτό του και ωφέλιμος για όλους. Θα σωθεί και θα σώσει και άλλους. Πριν το ανακατέψουν σε λίγο αλεύρι, το προζύμι τρίβεται, τεμαχίζεται, διασπάται, λιώνει εντελώς - αλλά είναι τότε που συγκεντρώνει σε ένα ζυμάρι και γονιμοποιεί αναρίθμητους κόκκους διασκορπισμένους μέσα στο αλεύρι. Συγκεντρώνει σε ένα στέρεο σώμα μια ουσία, η οποία, αφ’ εαυτού της, υπήρχε όσο άχρηστη όπως η σκόνη. Δημιουργεί τέλος, ένα μείγμα χρήσιμο αυτό που έμοιαζε με ένα άχρηστο σκορποχώρι. Έτσι, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, προζύμι ολόκληρου του κόσμου, βρέθηκε συντριμμένος με πολλούς πόνους, κατακρεουργημένο και καταστρεμμένο, και ο χυμός του, δηλαδή το πολύτιμο αίμα του, χυμένο για εμάς, ώστε να δώσει υπόσταση, με το να βιώνει μέσα του, ολόκληρο το διασκορπισμένο ανθρώπινο γένος. Εμείς που είμαστε σαν ένα αλεύρι των λαών, τώρα είμαστε συγκεντρωμένοι όπως το προζύμι, ενώ βιώναμε διασκορπισμένοι σ’ ολόκληρη τη γη, και συντριμμένοι, τώρα είμαστε συγκεντρωμένοι σε Σώμα Χριστού χάρη στη δύναμη του Πάθους του.
↧