Ο πολυαγαπημένος μας Σωτήρας μας διαβεβαιώνει σε διάφορα εδάφια των άγιων Γραφών, ότι μας φροντίζει και επαγρυπνεί συνεχώς πάνω μας, και ότι μας φέρνει πάντοτε στα σπλάχνα του, στην καρδιά του, στα σωθικά του. (…)
Ας φυλαχτούμε και να μη στηριζόμαστε καθόλου στη δύναμη και στην εύνοια των φίλων μας, ούτε πάνω στα αγαθά μας, ούτε πάνω στο πνεύμα μας, ούτε πάνω στη γνώση μας, ούτε πάνω στις δυνάμεις μας, ούτε πάνω στις επιθυμίες μας και αποφάσεις μας, ούτε πάνω στις προσευχές μας, ούτε ακόμη πάνω στην εμπιστοσύνη που αισθανόμαστε ότι έχουμε στο Θεό, ούτε πάνω σε ανθρώπινα μέσα, ούτε πάνω σε κανένα δημιούργημα, αλλά μόνο πάνω στην ευσπλαχνία του Θεού. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτά που προηγουμένως ανέφερα και να τα χρησιμοποιήσουμε για να νικήσουμε την κακία μας, για να εξασκήσουμε την αρετή και για να βαδίσουμε και να χρησιμοποιήσουμε όσα ο Θεός έβαλε στη διάθεσή μας, και για να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις που οφείλονται στη φύση μας. Αλλά οφείλουμε να αποφύγουμε κάθε στήριγμα και κάθε εμπιστοσύνη που θα μπορούσαμε να έχουμε πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, αλλά να στηριχτούμε πάνω στη μόνη καλοσύνη του Κυρίου. Με τρόπο, που να φροντίσουμε τόσο, και να εργαζόμαστε ωσάν να μην περιμέναμε τίποτα από μέρος του Θεού: και όμως δεν πρέπει να στηριχτούμε καθόλου στη φροντίδα μας και στην εργασία μας, ωσάν να μην κάναμε τίποτα, αλλά να περιμένουμε όλα από τη μόνη ευσπλαχνία του Θεού.
↧