Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εγκαθίδρυσε οδηγούς και διδασκάλους για ολόκληρο τον κόσμο, και «διαχειριστές των θεϊκών μυστηρίων» (1Κορ. 4,1). Τους έδωσε οδηγίες να λάμπουν και να φωτίζουν σαν λαμπάδες όχι μόνο στη χώρα των Ιουδαίων (…), αλλά παντού κάτω από τον Ήλιο, για τους κατοίκους σε όλη την επιφάνεια της γης. Είναι, επομένως, αληθινός ο λόγος του αγίου Παύλου: « Αυτή την τιμή δεν τη δίνει κανένας στον εαυτό του, την δέχεται από το κάλεσμα του Θεού» (Εβρ. 5, 4). (…)
Αν εκτιμούσε ότι όφειλε να στείλει του μαθητές του όπως ο Πατέρας έστειλε τον ίδιο (Ιω. 20,21) ήταν απαραίτητο οι τελευταίοι, καλεσμένοι να είναι μιμητές του, ανακαλύπτουν για ποιο έργο ο Πατέρας έστειλε τον Υιό του. Μας εξήγησε, λοιπόν, με πολλούς τρόπους τον χαρακτήρα της δικής του αποστολής. Μια μέρα είπε: « Δεν ήλθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς για να μεταστραφούν» (Λκ. 5,32). Και ακόμη: «Κατέβηκα από τον ουρανό όχι για να κάνω το θέλημά μου, αλλά το θέλημα εκείνου που με έστειλε» (Ιω. 6,38). Και μια άλλη φορά: «Ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού» (Ιω. 3,17)
Συνόψιζε με λίγα λόγια την αποστολή των αποστόλων λέγοντας ότι τους έστειλε όπως ο Πατέρας έστειλε εκείνον: θα γνώριζαν έτσι ότι οφείλουν να καλέσουν αμαρτωλούς να μεταστραφούν, να φροντίζουν τους αρρώστους, σωματικά και πνευματικά, και με το ρόλο τους ως διαχειριστές να μην επιδιώξουν με κανένα τρόπο να κάνουν το θέλημά τους, αλλά το θέλημα εκείνου που τους έστειλε και να σώσουν τον κόσμο στο μέτρο που θα αποδεχτεί τη διδασκαλία του Κυρίου.
↧