Ο Σταυρός του Χριστού είναι το στήριγμα του ανθρώπινου γένους: πάνω σ’ αυτή την οικοδομήθηκε η κατοικία του. Όταν μιλώ για το σταυρό, εννοώ όχι το ξύλο αλλά το Πάθος. Ο Σταυρός αυτός, βρίσκεται στη Βρετανία καθώς και στις Ινδίες, και σ’ ολόκληρο το σύμπαν. (…) Μακάριος όποιος φέρνει μέσα στην καρδιά του το σταυρό και την ανάσταση, καθώς και τον τόπο της γέννησης και τον τόπο της μετάστασης. Μακάριος εκείνος που φέρνει μέσα στην καρδιά του τη Βηθλεέμ, μέσα στην καρδιά εκείνου του οποίου ο Χριστός γεννιέται καθημερινά. (…) Μακάριος εκείνος στην καρδιά του οποίου αναστήνεται καθημερινά γιατί καθημερινά μετανοεί για τις αμαρτίες του ακόμη και για τις μικρές. Μακάριος εκείνος που καθημερινά υψώνεται από τον Κήπο των Ελαιών στη Βασιλεία των ουρανών, εκεί όπου οι ελιές είναι παχιές και όπου γεννιέται το Φως του Χριστού (…) Σημαντικό δεν είναι να πάει κανείς στην Ιερουσαλήμ, αλλά το να ζήσει καλά στην Ιερουσαλήμ, όπου μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος. Την πολιτεία που πρέπει να αναζητήσει κανείς, δεν εκείνη που θανάτωσε τους προφήτες και έχυσε το αίμα του ο Χριστός, αλλά εκείνος ο μεγαλειώδης ποταμός εξάρει (Ψ. 46.5) εκείνη που χτισμένη πάνω στο όρος, δεν μπορεί να κρυφτεί (Μτ. 5,12), εκείνη που ο απόστολος Παύλος διακηρύττει ως μητέρα των αγίων και στην οποία χαίρεται να βιώνει με τους δίκαιους (Γαλ. 4, 26-27).
↧
