«Γενηθήτω το θέλημα σου». Λαμβανόμενη ολοκληρωτικά αυτή η πράξη εγκατάλειψης οφείλει να είναι ο κανόνας της χριστιανικής ζωής. Οφείλει να κατευθύνει την ημέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ολόκληρη τη ζωή. Αυτή πρέπει να είναι η μοναδική φροντίδα κάθε χριστιανού. Όλα τα υπόλοιπα τα έχει αναλάβει ο Κύριος, αλλά αυτή εδώ είναι δική μας μέχρι την τελευταία ημέρα μας. Είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι θα μείνουμε πάντοτε στο δρόμο του Κυρίου. (…)
Στην αρχή της πνευματικής ζωής, όταν μόλις αρχίσαμε να καθοδηγούμαστε από το Θεό, αισθανόμαστε, ισχυρό και σταθερό, το χέρι του να μας οδηγεί, βλέπουμε με βεβαιότητα αυτό που οφείλουμε να κάνουμε και αυτό που οφείλουμε να εγκαταλείψουμε. Αλλά δεν θα είναι για πάντα έτσι. Όποιος ανήκει στο Χριστό οφείλει να ζει όλη τη ζωή του από το Χριστό. Οφείλει να ωριμάσει μέχρι να φθάσει στην ώριμη ηλικία του Χριστού, και μια μέρα να αναλάβει το δρόμο του σταυρού. (…) Έτσι ενωμένοι με το Χριστό, ο χριστιανό να μείνει σταθερός, ακόμη και μέσα στη σκοτεινή νύχτα. (…) Είναι γι αυτό, ακόμη, και ακριβώς στην καρδιά της σκοτεινής νύχτας, «γενηθήτω το θέλημά σου».
↧