Ο Μωυσής έγραψε μέσα στο Νόμο: «Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατά την εικόνα του και ομοίωσή του» (Γεν. 1,26). Δώσετε προσοχή σας παρακαλώ στη σπουδαιότητα αυτού του λόγου. Ο Θεός ο παντοδύναμος, ο αόρατος, ο ανεκτίμητος, πλάθοντας τον άνθρωπο με τον πηλό, τον εξύψωσε στην εικόνα του μεγαλείου του. Τι το κοινό υπάρχει ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, ανάμεσα στον πηλό και το πνεύμα; Γιατί «ο Θεός είναι πνεύμα» (Ιω. 4,24). Υπάρχει επομένως μεγάλη εκτίμηση για τον άνθρωπο, που ο Θεός του έκανε δώρο την εικόνα της αιωνιότητάς του και της ομοιότητας της ίδιας του της ζωής. Το μεγαλείο του ανθρώπου, συνίσταται στην ομοιότητά του με το Θεό, εφόσον την διατηρεί. (…)
Όσο η ψυχή κάνει καλή χρήση των αρετών που είναι σπαρμένες μέσα της, θα μοιάζει στο Θεό. Όλες οι αρετές που ο Θεός έθεσε μέσα μας την ώρα της δημιουργίας μας, μας δίδαξε ότι οφείλουμε να τις επιστρέψουμε. Μας ζητάει πριν απ’ όλα να αγαπάμε το Θεό με όλη την καρδιά μας (Δευ. 6,5 Μθ.22,37) γιατί εκείνος μας αγάπησε πρώτος» (1Ιω. 4,10), από την αρχή, πριν ακόμη υπάρξουμε. Αγαπώ το Θεό σημαίνει ανανεώνω σ’ εμένα την εικόνα του. Αλλά, αγαπά το Θεό εκείνος που τηρεί τις εντολές του (…).
Σ’ εμάς, λοιπόν, έγκειται να αντανακλούμε για το Θεό μας, για τον Πατέρα μας, την απαράμιλλη εικόνα της αγιοσύνης του, διότι είναι άγιος και έχει πει: «Να είσαστε άγιοι όπως είμαι άγιος» (Λευ. 11,45). Με αγάπη γιατί είναι η αγάπη και ο Ιωάννης είπε: «Ο Θεός είναι αγάπη» (1Ιω. 4.8), με τρυφερότητα και αληθινά, γιατί ο Θεός είναι καλός και αληθινός. Να μην είμαστε οι ζωγράφοι μιας ξένης εικόνας (…). Και για να μην εισάγουμε μέσα μας την εικόνα του εγωισμού, ας αφήσουμε το Χριστό να ζωγραφίσει σ’ εμάς την εικόνα του.
↧